Gelin bu hafta sizlerle şöyle bir geçmiş tarihe doğru yol alalım.
Muhtemelen hepiniz büyüklerinizden dinlemişsinizdir bir önceki ve onlardan önceki neslin nasıl zorluklarla hayat mücadelesi verdiklerini.
Evet çok değil birkaç nesil öncesi, teknolojiden bihaber elektrik ve doğal gaz olmadan, ulaşımı bile araçsız gerçekleştiren insanlardı. O zorlukları yaşayıp, şu an ki kolaylıklara hayranlıklarını gizleyemeyen ve yaşadıklarını kahramanlık hikayelerine ekleyen çok sayıda büyüklerimiz hala var.
Hatta otomatik çamaşır makinelerinin evlerimize girdiği zamanları bizler bile hatırlarız. Ailecek makinenin karşısına oturur, nasıl çalışıp suyu nereden aldığını, ne zaman köpüklemeye başlayıp, çamaşırları nasıl sıkacağını izlemeyen yoktu. Makineyi kıskanan annelerimiz bile olurdu. “Ben şimdiye kadar üç makine çamaşır yıkamıştım” deyip, makineye burun kıvırıp trip atarak izlemekten vazgeçerdiler.
Geçmiş tarihlerin en büyük sıkıntısı ise banyo yapmaktı. Sıcak su temin etmek için kazanlar kaynatılır, yetecek miktarda su kovalara boşaltılıp ılıştırılarak hazırlanırdı.
Şimdi bunları neden anlatıyorsun diyeceksiniz? Demem o ki, eskiden çare yoktu ve çaresi olmayan bir zorluğu yaşamak ağır gelmiyordu.
Bizler ise elinde olanı kullanamamakla sınanıyoruz. Çaresi bulunup, kolaylaştırılan hayatımızdan imkanlarımız alınıp, YENİ ÇAĞLARA TAŞ DEVRİNİ YAŞAYARAK GİRİYORUZ.
Ekonomik ve sosyal özgürlüğümüzün kısıtlanması her geçen gün bizlerin daha mutsuz bir ülkede yaşıyor olmasına sebep olmuştur.
VE ŞU AN HALK ÇIRILÇIPLAK.
Önce üzerimiz soyuldu, aldığımız maaş hiçbir ihtiyacımıza yetmedi. Sonra araçlarımızdan olduk, kimimiz sattık, kimimiz ise kullanamıyoruz.
Şimdi ise evlerimize girdiler. Saç kurutma makinelerimizden fırınlarımıza, asansörümüzden banyomuza kadar kullanabileceğimiz bütün elektronik aletlerimiz artık çok lüks olurken, hayat kalitemiz taş devrini aratmayacak kadar düşmüş, değerimiz ise güneş ışığıyla ısının denebilecek kadar ortalığa atılmıştır.
Alacağımız etin gramına, sebzenin kaç tane alınacağına ve banyoda kaç dakika kalınacağına karar verilerek çözüm üretilmesini geçtim, gereksiz yere gaza ve frene basmayın uyarısı beni benden aldı.
Yani bu halk çocuk ve kullandıkları oyuncak mı? Veya şöyle söyleyeyim, yönetim dediğiniz bu mu?
Açıkçası tasarruf kitapçığı adı altında sunulan öneriler bana sadece komik geldi ve çözüme sorun yaratmaktan başka bir şey değildir.
Halk imkanları alınarak değil, sağlanarak yönetilmelidir.
Yorumlar kapalı.