Doğa hiç insana küser mi?
Kulağa ne kadar da ilginç geliyor değil mi?
Tabiat da insana küser, tıpkı insanın, insana küstüğü gibi. Nasıl ki biri tarafından bir zulme, haksızlığa uğradığınız da, o kişiye karşı kırgınlık, küskünlük yaşarsınız ama insansınız haliyle affetmeye meyillisinizdir yeter ki içten bir özür gelsin karşı taraftan. İşte tabiat öyle değil.
Tabiat, sanıldığının aksine, kendini hemen öyle toparlayamıyor. Yaralarını sarması bir hayli uzun sürebiliyor.
Sevgili okurlar, gelin bu hafta farklı bir bakış açısıyla ”doğayı” anlamaya çalışalım.
İnsanoğlu hem doğayı kirletti hem de doğaya küfretti. Karşılık alınca da isyan etti!
İnsanlar, her türlü kötülüğü, zulmü, hakareti yaparak doğayı katletti. İnsanların neden olduğu Orman yangınları, yol kenarları naylon poşet, plastik pet şişelerle doldu taştı. Plastik atıkların doğada yok olma süresinin 400 yıl olduğu söyleniyor.
Birçok kimyasaldan oluşan ve doğaya verdiği zararları da saymakla bitiremediğim pillerin ise doğada kaybolma süresi 300 yıl olduğu söyleniyor. Doğaya pil atmadan önce 300 kere düşünün derim. Asırlar sonra tekrar canlıların karşısına çıkabilir. Bu kadarıyla da kalmıyor insanoğlu, yoğun ilaçlarla toprağın yüksek verime zorlanması, tarım arazilerinin inşaata açılması, neredeyse kişi başına kadar inen motorlu taşıtlar…Ülkenin eğitiminden eğitimdeki dengesizlikten tutun da çırpınan ekonomisine kadar doymak bilmeyen insan oğlunun kişisel hırslarıyla kazanma arzusu, insanın, insana yaptığı zulümler… Ve daha aklıma gelmeyen bir sürü şey. Sizin de aklınıza gelen vb. maddeler var ise ekleyip bu durumun haklılığına kendinizi ikna edebilirsiniz.
Doğa insanoğlundan intikam mı alıyor?
Ve sonunda kustu yeryüzü bütün öfkesini; feryatları gökyüzünü doldurana kadar!
Vürüs salgınıyla, depremle, sel felaketiyle…İklimler değişti, doğal afetler arttı. Kışın sel felaketleriyle yazın orman yangınlarıyla hiç olmadık tabiat olayları yaşanıyor. Dengeyi bozan bir ağaç veyahut bir muhabbet kuşu bir sinek olamaz.
Geçen şöyle bir yazıya denk geldim:
”Bizim dilimizde ” sarsılmak” fiili sadece büyük yıkımları akla gitirmez; kendine gelmenin de bir yolu bir imkanıdır aynı zamanda” diye yazıyordu. Şu an bir çoğumuz farkında olmadan bu iki hali aynı anda yaşıyoruz. Anlamlı olanın hangisi olduğunu seçmek kişiye bağlı.
”Şeytan yanlızca sunar, insan isterse seçer ” diyen Oscar Wilde’nı haklı çıkaracak bir çok davranışın içinde olduğunun farkında bile değildir insan çoğu zaman.
Doğayı yaşamakta yok etmek bizim elimizde.
Doğa bizim düşmanımız değil.
Rakibimizde değil.
Doğa yoksa bizde yokuz.
” Hz. Ali’ye sormuşlar: başımıza gelen sıkıntılar imtihan mıdır? Yoksa ceza mı?
Hz. Ali: Eğer bizi Allah’a yaklaştırıyorsa imtihandır.
Uzaklaştırıyorsa cezadır.. ”
Yaşadığımız bu felaketler sizce ceza mıydı?
Yoksa imtihan mıydı?
Kürtçe de çok sevdiğim bir söz var; “Mirov kara xwe dike,
Xwedê jî kara mirov dike”
Yıllar sonrası için hazırlık yaparız yarınımız bile garanti değilken.
Yorumlar kapalı.