Hayat her zaman için toplumda gerçekten sıkıcı bir monotonluktan ibarettir. Kişi hayatta ne acıyı ne zevki düşünür; onun aradığı hayattır. Hayat da eksik ve karşıt yönleriyle kişiyi yaşatır. Fakat insan yalnızlıkta mantıklı, sağlıklı ve daha çok kendisi olarak kalır. Komediler ve trajediler kişilerin hayattaki başlarına gelen felaketlerdir. Bunlar da ya kısa ya da uzun sürer.
Bazı kimseler size, ‘Zamanınız nasıl geçiyor, sıkılmıyor musunuz?’ diye sorarlar.
Onlara, ‘Yalnızlıkta kitap okuyup ruhumu ve kafamı dinliyorum’ derseniz, size tuhaf bakarak eleştiriye girişirler. Onlara gezip tozduğunuzu, dostlar ve kadınlarla sohbet ettiğinizi, kafelere, kahvelere takıldığınızı söylemeniz gerek.
Bizi tanımayanların hakkımızdaki düşünceleri önemsizdir; çünkü onlar kendi kafalarında yarattığı kişiyle konuşuyorlar.
Gerçekte gezmek, dedikodu yapmak, mekanların gürültüsü yorucudur. Bir başına ya da başkalarıyla kırlarda ya da evde olmak daha çok mutlu edip hoşnut kılıyor. Zaten akıllı telefonlar da sosyal hayatı her yere taşıdı.
Oyun oynamak, bilgisizlik, boş zaman geçirmek insanın en büyük derdi olmalı aslında. İnsanlar, bir de hayat çok kısa derler. Kimisi için uyumak, yiyip içmek, giyinmek, konuşmak eğlenmektir. Doğrusu zamanı bu şekilde harcayınca eğlencenin de anın da tadı kaçıyor.
Nice insan boş zamanlarını duygusal tatlar ve can sıkıntısıyla doldurur. Hedefi ve yeteneği olan niceleri de zamandan faydalanmaya bakar.
İnsan toplum içinde yaşıyor, iletişim kuruyor, konuşuyor, düşünüyor. Ama bunlar yeter mi?
İnsan tek başınayken kendini anlayıp tanır. Acısıyla, tatlısıyla yalnızlık özgürlüğün ta kendisidir. Dostluk, aşk ve evlilik insanları yakınlaştırsa bile yalnızken kendimize karşı daha dürüst oluruz. Bireysel hayat, kişi üzerinde herhangi bir hak veya baskı iddia etmez. Bireysellik, doğal ve kaçınılmaz olarak kişinin içinden gelir. Hayat tarzı bireysellikte daha saf ve temizdir. Ve yalnız insan toplumsal ilişkilerden uzaklaştıkça iyi-kötü gibi değerlerden dolayı acı da çekmez.
Toplumsal ilişkilerin zorlama, eziyet ve tehlikeli olduğu bilinirse her acının toplumdan kaynaklandığını görürüz.
Dışarıda koşuşturması, gürültüsü ile çekici gelen, özlem duyduğumuz bir hayat var; ama bu hayat olanca ağırlığı ve sorunlarıyla üstümüze çöküyor. Yaralanıyoruz. Özü görmedikçe günlük realitede hayatlarımız parçalanıyor.
İnsanın içinde birçok karşıtlık vardır. Bunlardan ikisi, zayıflık ve güçtür. Zayıflar hayatı yaşadığını sanırlar, güçlülerse hayatta her şeye hazırdırlar.
Yorumlar kapalı.